هشدار! خاک را به باد ندهیم

 

 فرسایش خاک بر روی حفظ آب و در نهایت حفظ جمعیت انسانی در مناطق روستایی بی تاثیر نیست و به‌طور قطع خاک یکی از عوامل تأثیرگذار و مهم در حفظ آب است.

به گزارش سلامت نیوز، روزنامه اطلاعات نوشت : آنچه در پی آمده است نگاهی دارد به وضع فعلی خاک کشاورزی به عنوان یکی از عوامل اصلی تامین غذا که بخش اول آن را دیروز ملاحظه کردید و اینک بخش دوم را می خوانید:

وی در خصوص اینکه آیا با تصویب لایحه خاک می‌توان امیدوار بود برخی معضلاتی که در حال تبدیل شدن به بحران است، حل شود؟،جواب داد: یک نمونه از بحث‌های ما گردوغباری است که در خوزستان است و می‌دانیم که منشاء این گردوغبار به خوزستانی‌ها مرتبط نیست، بلکه منشاء آن مربوط به رفتاری بوده که به‌طور کلی در سال‌های اخیر به‌دلیل پیشرفت در سدسازی چه در ترکیه ، عراق و سوریه و چه در خود ایران در قسمت سرشاخه‌ها مثلاً لرستان با مهار آب‌ها ایجاد شده تا جایی که آب کمی به پایین‌دست رسیده و نتیجه آن خشک شدن اراضی و ریزگرد شده است. این مسئله غیر از بحث ملی دارای بحث منطقه‌ای هم هست.

دانشیار پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری افزود: اگر وارد حوضه آبریز رودخانه کارون شویم، ملاحظه می‌کنید که مطابق برخی از گزارش‌ها، شوری آب کارون، آب در شهر آبادان از حد مجاز شرب بالاتر است. آبادانی‌ها آب مناسبی ندارند، چون ما کشت و صنعت‌هایی را در بالا دست توسعه داده‌ایم، زهاب این کشت و صنعت‌ها وارد کارون می‌شود و آب را شور می‌کند. پس اگر ما می‌خواهیم توسعه‌مان پایدار باشد، این است که بالا و پایین حوزه‌های آبخیزمان باید با هم در ارتباط باشد. به عبارت دیگر نباید به بالایی اجازه هر کاری بدهیم، زیرا اثرات سوء آن ممکن است در پایین انعکاس یابد.

وی اضافه کرد: دنیا یک دهکده است و به نوعی اثرات سوء آن شامل خودمان و دیگری می‌شود. در دریاچه ارومیه خودمان خسارت وارد کردیم و خودمان هم ضررش را می‌بینیم. در موضوع گرد و خاک خوزستان بخشی مربوط به کشورهای همسایه و پروژه‌های آبی آنها است. پس ما باید رفتارهای مان را در یک قالب یکپارچه ببینیم تا مدیریت یکپارچه ناشی از آن منتهی به توسعه پایدار شود. مثل آمایش سرزمین که در آن آب، خاک و منابع طبیعی همه به یکدیگر مرتبط هستند.
این کارشناس گفت: پژوهشکده خاک و آبخیزداری طی جلساتی به این دیدگاه دست یافته که ما باید مجموعه آب و خاک و منابع طبیعی را در یک قالب بررسی کنیم و برنامه کلانی را از دیدگاه تحقیقاتی در حال دنبال کردن هستیم. لایحه خاک هم به نوعی با جوانب خود مرتبط با این کلان‌نگری از یک‌سو و از سوی دیگر، مرتبط با برنامه آمایش سرزمین، محیط زیست و منابع طبیعی است. هرچند برخی می‌پرسیدند که وقتی لایحه خاک را می‌دهید، آیا محیط زیست و آلودگی خاک را دیده‌اید؟ نکند غفلت از آن باعث شود لایحه دوباره برگردد. به هر حال مدت‌های طولانی است که لایحه خاک نتوانسته وارد صحن مجلس شده و تصویب شود. به این خاطر با وجود اطلاع و آگاهی از ضرورت یکپارچه‌سازی قوانین، ما باید در حال حاضر همان چیزی را که داریم، تلاش کنیم از مراحل تصویب بگذرانیم و ابلاغ شود. پس از آن می‌توانیم قانون را اصلاح و موارد اختلافی را حل کنیم. با اینکه خودم به آن نقدی‌های جدی دارم؛ برای مثال لایحه در برخورد با دولت خیلی جدی نبوده، چون دولت هم یکی از عوامل مخرب خاک است؛ دولت راه می‌سازد، لوله نفت را انتقال می‌دهد. در این باره در لایحه خیلی روشن مطرح نشده که خود دولت باید جلوی تخریب را بگیرد و مانع از آن شود. ما از ویلاسازی در سواحل دریای خزر و برخی از رودخانه‌ها ناراحت هستیم، اما واقعیت آن است که بخش‌های دولتی آن را گرفته‌اند. روی این اصل، در این قضیه دولت که می‌خواهد این لایحه را برای تصویب به مجلس بفرستد و اجرا بکند، خود باید ابتدا مانع از تخریب شود و با شرایطی که برای امکان بازبینی وجود دارد، انجمن خاک، قسمت‌های تحقیقاتی یا خود وزارت جهاد کشاورزی باید بتوانند روی این دست از مسائلی که عرض کردم، بازبینی دقیقی انجام دهند.

وی افزود: ما کشوری هستیم که سابقه حفظ خاک در تمدن ما سابقه طولانی دارد. به موضوع قنات اشاره شد که قنات‌هایی به طول ۳۰ تا ۴۰ کیلومتر در گناباد ثبت شده برای حفر آنها چند میلیون مترمکعب خاک را در عمق زمین جابه‌جا کرده‌اند. این در جنبه آب بوده است. باید بگویم که ما در جنبه خاک دانش بومی حفاظت خاک داریم. ما میلیون‌ها هکتار سکوبندی در مناطق کوهستانی برای حفظ خاک با هدف تولید محصول داریم.ما همچنین دارای دانش بومی کنترل سیلاب‌ها از طریق احداث سامانه‌های سنتی هستیم، به‌طوری‌که خاک‌هایی که از کوهستان‌ها شسته می‌شد و به‌صورت رسوب به مناطق پایین دست می‌رفت و می‌توانست به کویر و گرد و خاک در مناطق پایین دست منجر شود، این‌ها را با شیوه‌های مذکور که در قسمت‌های مختلف کشورمان هست و عمدتاً در مناطق خشک‌تر آب سیلاب را هدایت می‌کردند و بعضاً با یک بار آب‌گیری می‌توانند به اندازه یک کشت آبی تولید محصول بکنند.در این صورت هم آب و هم خاک حفظ و هم محصول تولید و هم آب زیرزمینی تقویت و هم جلوی سیل گرفته می‌شد، پس مردم ما می‌توانند مشارکت داشته باشند و لازم است سیاست‌های مناسب برای تشویق مردم به توسعه این‌گونه روش‌ها در نظر گرفته شود. یعنی همان‌طور که برای شخص تخریب‌کننده زمین، جریمه در نظر می‌گیریم، خوب است سیاست‌های تشویقی مثل اعطای وام‌های بانکی به افرادی که خاک شان و در نتیجه آب‌شان را حفظ می‌کنند را هم در نظر بگیریم؛ البته چنین مواردی هم در لایحه پیش‌بینی شده، اما خوب است که درباره این موضوعات بندهای بیشتری اضافه شود. ضمن آنکه در برنامه‌های اجرایی خیلی از این‌ها می‌تواند دیده شود.
دکتر عرب‌خدری گفت: خوشبختانه دولت هم کارهای خوبی در بخش حفاظت انجام داده است. مثلاً پژوهشکده حفاظت خاک و آبخیزداری درباره روشی به نام پخش سیلاب در آبخوان یا آبخوانداری کارهای زیادی انجام داده و با اختصاص اعتبار قابل توجه، کارهای بزرگی انجام شد، اما کل مساحت را که نگاه کنیم در نهایت می‌بینیم با وجود تمام اعتبارات هزینه‌شده رقم به ۵۰ هزار هکتار هم نرسید، اما یک قلم فقط بندسارها ۴۰۰ هزار هکتار را به‌عنوان نوعی آبیاری سنتی پوشش می‌دهند، بدون اینکه هزینه‌ای را دولت به آنها اختصاص داده باشد. در واقع این‌ها را خود مردم انجام داده‌اند. می‌توان گفت که بدون قنات و بندسار امکان استقرار مردم وجود نداشت. آنها آب و خاک را این‌گونه حفظ کردند و بیابان را عقب راندند. این نهایت آمال و آرزوی دولت مردان است که مردم حتی در بدترین شرایط بتوانند سکونت داشته باشند، زیرا آنان با حضور خود، کشور را حفظ و از قاچاق و تعدی دشمن جلوگیری می‌کنند. در ادامه این مناظره دکتر اسدی دانشیار استاد دانشگاه تهران گروه علوم و مهندسی خاک و عضو هیأت‌مدیره انجمن علوم خاک درباره موقعیت کنونی ایران در فرسایش خاک گفت: واقعیت این است که به ۲ میلیارد تن فرسایش خاک باید طور دیگری هم نگاه بکنیم. چون صرفاً عددها و رقم‌ها معنی ندارند؛ ببینید در ریاضی گاهی یک‌هزار عدد خیلی زیادی و گاهی ۱۰ میلیون عدد خیلی کوچکی است. در حوزه فرسایش خاک ما باید به فرایند تشکیل خاک توجه کنیم و اینکه چقدر طول می‌کشد تا یک سانتیمتر خاک به‌وجود آید؟ در شرایط کشور ما شاید تشکیل یک سانتیمتر خاک حداقل ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ سال زمان لازم دارد. بر همین اساس در زمینه فرسایش خاک متخصصان در سطح جهانی میزان فرسایش خاک را با معیار حد قابل تحمل فرسایش می‌سنجند.

وی افزود: این معیار می‌گوید که اگر میزان فرسایش کمتر از حد قابل تحمل باشد به ما در بلندمدت صدمه نمی‌زند، اما اگر بیشتر از حد قابل تحمل باشد، مانند حساب بانکی است که بیشتر از میزان واریز پول به آن، برداشت می‌کنید؛ بنابراین به بن‌بست و چک برگشتی و زندان می‌رسید. حد قابل تحمل فرسایش خاک درباره ایران در ۱۶۵ میلیون هکتار ۱۶۵ میلیون تن فرسایش خاک و حتی تا ۲۰۰ میلیون تن خطری را دربر ندارد، ولی تا ۲ میلیارد تن که بیش از ۱۲ برابر عدد قابل تحمل است، مانند برداشت ۱۰ یا ۱۲ برابر از مقداری است که به حساب وارد کرده‌اید. پس روشن و مبرهن است که چه اتفاقی خواهد افتاد.

این دانشیار استاد دانشگاه تهران در خصوص رتبه ایران از نظر فرسایش خاک در نظام جهانی گفت: از نظر تخریب و فرسایش خاک در دنیا رتبه نخست هستیم. البته یک بخش آن مربوط به شرایط جغرافیایی و اقلیمی ایران است که شرایط سوءمدیریت به‌عنوان عامل تشدیدکننده هم باید به آن اضافه شود. وی افزود: ما نسبت به آنچه که حد قابل تحمل بوده ۱۰ تا ۱۲ برابر بیشتر دچار فرسایش خاک هستیم. یک نمونه آن اراضی هستند که آنها را تحت کشت برای مدت زمان یک تا ۱۰ سال می‌بریم و آن ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر نخست خاک از بین می‌رود و بعد از آن زمین رها شده و اراضی متروکه که دیگر خاک ندارد به جا می‌ماند. تبعات این وضعیت نداشتن پوشش گیاهی و سپس سیل و… است.

دکتر اسدی درباره تاثیر فرسایش خاک بر روی حفظ آب و در نهایت حفظ جمعیت انسانی در مناطق روستایی اظهار داشت:به‌طور قطع خاک یکی از عوامل تأثیرگذار و مهم در حفظ آب است. برای مثال در غرب و جنوب غربی دامنه‌های زاگرس قبلاً روستا بوده و خاک‌های بارور، چشمه‌ها و نهرها را تا تیر پرآب نگاه می‌داشتند، اما الآن در همان اوایل بهار هم آب ندارند؛ زیرا خاک و عوامل جنبی حفظ خاک مثل پوشش گیاهی از بین رفته‌اند.

سلامت نیوز

سکوت برای مرگ حیات وحش

 لازم نیست حیواناتی که مرگشان ما را متأثر می‌کند، حتما رو به انقراض باشند. حیواناتی که هنوز خطر نابودی نسل تهدیدشان نمی‌کند هم هرکدام به‌عنوان یکی از عناصر زیستی محیط‌زیست کشور آن‌قدر اهمیت دارند که به‌‌راحتی از کنار مرگ غیرطبیعی‌شان نگذریم. خوشبختانه مدتی است به لطف فراگیری رسانه‌ها به‌ویژه گروه‌های فعال در شبکه‌های اجتماعی، مرگ دلخراش دسته‌جمعی حیوانات فقط به افسوس فعالان محیط‌زیست و حمایت از حیوانات ختم نمی‌شود.

پرنده، بی‌پرنده
به گزارش سلامت نیوز، روزنامه وقایع اتفاقیه در ادامه می نویسد: مردم عادی با دیدن اجساد تلنبارشده پرنده‌ها یا جسد بی‌جان یک بز باردار نسبت به دلایلی که زودتر از موعد، حیوانات را به کام مرگ می‌کشند، حساس شده‌اند و نمونه این حساسیت را وقتی می‌بینیم که تصاویر داستان غم‌انگیزی که بر پرنده‌های تالاب میقان رفت از سوی کاربران شبکه‌های مجازی دست‌به‌دست می‌شد تا جایی که مسئولان را وادار به واکنش و توضیح ماجرا کرد. حالا آنها می‌گویند شیوع آنفلوآنزای حاد پرندگان موجب مرگ صدها پرنده در تنها تالاب باقی‌مانده در مرکز ایران شده است؛ پرنده‌هایی که مهمان فصلی این تالاب بوده‌اند و باید کم‌کم خودشان را برای مهاجرت دوباره آماده می‌کرده‌اند اما سر از کیسه‌های جمع‌آوری و دفن لاشه پرندگان درآوردند.

اگرچه تصاویر این ماجرا آن را سر زبان‌ها انداخت اما اتفاق نادری نیست چون بسیاری از پرنده‌های مهاجر وقتی وارد اقلیم ایران می‌شوند اگر از خطر شکار جسته باشند، احتمال زیادی وجود دارد که درگیر انواع بیماری‌ها شوند که یا مسری هستند مانند همین آنفلوآنزا یا حاصل آب و خوراک آلوده؛ سرنوشتی که به‌تازگی گریبان پرنده‌هایی را گرفت که چند صباحی مهمان دریاچه ارومیه شده بودند و درنهایت هم مدیر کل حفاظت محیط‌زیست استان آذربایجان‌غربی اعلام کرد که دلیل مرگ‌و‌میر گسترده آنها مسمومیت ناشی از آلودگی آب محل فرودشان بوده اما مصائب پرنده‌ها تمام نشده است؛ آنها اگر از همه این گذرگاه‌های مرگبار فرار کنند و بیماری، آنها را از پا درنیاورد، ممکن است خشکسالی و کمبود غذا آنها را از مهاجرت ناامید و پشیمان کند؛ البته اتفاقات ناگوار دیگری هم در انتظارشان خواهد بود مثل برق‌گرفتگی با ‌گیرکردن در کابل‌های فشار قوی. همین چند روز پیش ‌بهنام آزادی‌راد، استاد دانشگاه و فعال محیط‌زیست اعلام کرد که سالانه عقاب‌های صحرایی زیادی به‌ویژه در منطقه اراک بین کابل‌های برق فشار قوی ‌گیر می‌کنند و جسد خشک‌شده‌شان، درس عبرتی برای پرنده‌های دیگر می‌شود.

طاعون ریشه‌کن نشده است
خطرات مهاجرت و زندگی در ایران، مختص پرنده‌ها نیست و هر سال تعداد زیادی از حیواناتی که روی زمین راه می‌روند هم زودتر از چیزی که باید، به خاک می‌افتند. بسیاری از آنها را یا تصادفات رانندگی از بین می‌برد که حاصل جاده‌سازی در مناطق نامناسب و کنترل‌نشدن ورود حیوانات به محدوده تردد خودروهاست یا انواع بیماری‌ها مانند طاعون؛ بیماری‌ای که نه‌‌تنها اسمی ترسناک برای انسان‌ها محسوب می‌شود بلکه اگر نشخوارکننده‌ها می‌توانستند با ما حرف بزنند، می‌گفتند چقدر از شنیدن اسمش به وحشت می‌افتند. سال‌هاست این بیماری مسری، حیوانات نشخوارکننده اعم از اهلی و غیر‌اهلی را از بین می‌برد و تا وقتی شیوعش به اطراف پایتخت نرسیده بود، توجه و واکنش مسئولان را به‌دنبال نداشت و حتی وقتی جسد صدها کل و بز در قزوین با دهان خون‌آلود امحا شد، باز خبری نبود تا اینکه حیوانات پارک خجیر هم به این بیماری مبتلا شدند و رسانه‌ها با تیتر «طاعون به تهران رسید» واکنش مسئولان را برانگیختند. باوجوداین، هنوز هم آن‌طور که باید و شاید برای جلوگیری از ابتلای نشخوارکننده‌ها به این بیماری انجام نشده و آمار مرگ‌و‌میر آنها در ایران و افغانستان چندان تفاوتی با یکدیگر ندارد.

افتاده بر آب
مرور خبرها نشان می‌دهد، مرگ بر اثر دسته‌گل‌هایی که انسان به آب داده است، خودش را به آبزیان هم می‌رساند. آب‌های جنوبی ایران از سواحل عسلویه گرفته تا پارسیان و قشم در استان هرمزگان، مدت‌هاست شاهد تلفات پراکنده‌ای بین انواع آبزیان، پستانداران و خزندگان دریایی بوده است؛ اگرچه مرگ‌و‌میر آبزیان دریایی چیز تازه‌ای نیست و سال‌هاست به دلایل مختلف مشاهده می‌شود اما تداوم مرگ‌و‌میر ماهیان مدتی است جای خود را به لاشه‌های نیمه‌پوسیده نهنگ‌ها، دلفین‌ها و لاک‌پشت‌های دریایی داده که گاهی از سوی مأموران شیلات و محیط‌زیست، گزارش می‌شوند. مرگ سه نهنگ غول‌پیکر در آب‌های بوشهر و حداقل 20 لاک‌پشت سبز و پوزه‌عقابی که فقط آمار 6 ماه انتهایی سال گذشته هستند، نشان می‌دهد نگرانی فعالان محیط‌زیست و محلی‌ها چندان هم بیراه نیست و دلایل مختلفی هم برای مرگ این حیوانات اعلام شده است؛ از برخورد با پره‌های غول‌پیکر شناورها تا مسمومیت بر اثر آلودگی‌های نفتی و صنعتی.

اسیر و مریض
فکر نکنید طبیعت فقط دور از چشم انسان می‌تواند حیوانات را از پا دربیاورد بلکه ایران، یکی از کشورهایی است که در زمینه حفاظت از حیوانات در بند هم وضعیت خوبی ندارد. بسیاری از باغ‌وحش‌ها به‌ویژه در شهرستان‌ها بدون داشتن استانداردهای حداقلی تبدیل به اسارتگاه‌هایی پررنج برای حیوانات شده‌اند؛ حیواناتی که زودتر از آنچه باید، به کام مرگ فرستاده می‌شوند. هنوز بسیاری از ما، تصویر خرس باغ‌وحش شیراز را فراموش نکرده‌ایم. وضعیتی که هنوز هم درباره بسیاری از حیوانات در باغ‌وحش‌های شهرهای آمل، خرم‌آباد، بابلسر و... ادامه دارد و حتی در تهران هم موارد مشکوک زیادی از مرگ‌و‌میر حیوانات گزارش می‌شود که نمونه‌اش مرگ ببرهای وارداتی به‌ دلیل ابتلا به بیماری مشمشه بود و بعضی از کشورها را قانع کرد که حیواناتشان را برای نگهداری به باغ‌‌وحش‌های ایران نسپارند.

در مواردی هم تخریب زیستگاه‌های حیوانات وحشی که منجر به کمبود غذا در محیط طبیعی زندگی‌شان شده، آنها را به سمت سکونتگاه‌های انسانی می‌کشاند و سرانجام خیلی از آنها چیزی جز کشته‌شدن به‌دست انسان‌های وحشت‌زده نیست. این موارد، آن‌قدر دیده شده است که هر چند وقت یک‌بار، مسئولان حفاظت محیط‌زیست درباره نحوه مواجهه با حیوانات وحشی به مردم توصیه‌هایی می‌کنند مثل حرف‌های اخیر میرمحسن حسینی، معاون محیط‌زیست طبیعی اداره کل حفاظت محیط‌زیست استان آذربایجان شرقی که مردم را به مدارا با حیواناتی که به‌خاطر سرما و گرسنگی به خانه‌های آنها نزدیک می‌شوند، دعوت کرد و گفت: «با توجه به سردی هوا، بارش‌های اخیر برف و پوشیده‌شدن مراتع با برف، حیوانات و پرندگان وحشی برای یافتن غذا به حاشیه مناطق روستایی و شهری و سکونتگاه‌های انسانی نزدیک می‌شوند؛ بنابراین از عموم مردم دوستدار طبیعت استان، درخواست می‌کنیم در صورت مشاهده و مواجهه با حیات‌وحش، مراتب را به نزدیک‌ترین اداره حفاظت محیط‌زیست اطلاع یا با شماره تلفن‌های 1540 و 1812 تماس و اعلام کنند.»

همه اینها گفته شد که یادآوری شود، سالانه هزاران حیوان از گونه‌های مختلف در ایران از دست می‌روند بدون اینکه سنشان به میانگین عمر گونه خودشان رسیده باشد و توانسته باشند سیر عادی حیاتشان را طی کنند.

سلامت نیوز

عدم توجه به منابع آبی ،کشور را با بحران غذا روبرو خواهد کرد

اساتید دانشگاه معتقدند که عدم توجه به منابع آبی در آینده نزدیک کشور را با بحران غذا روبرو خواهد کرد که این موضوع امنیت ملی را به خطر می اندازد.
به گزارش سلامت نیوز برنامه "گفت و گوی علمی " با موضوع (توسعه سیستم های آبیاری تحت فشار) با حضور دکتر مصطفی بهزاد فر ، مدیر دانشکده معماری و شهرسازی دانشگاه علم و صنعت ، دکتر افشین اسماعیلی فر متخصص امنیت غذایی و بیماری شناسی گیاهی و دکتر حمید مدنی عضو هیات علمی دانشگاه آزاد اسلامی روانه آنتن شد.

دکتر بهزادفر در پاسخ به این سوال که چرا از سیستم آبیاری قدیمی استفاده نمی شود و باید روش های نوین آبیاری مورد بهره قرار گیرند ، بیان کرد : زمانی که صحبت از آبیاری نوین به میان می آید به این معناست که از آخرین سامانه های روز استفاده کنیم و چون کشور با مشکل کم آبی روبروست و توجهات الزام آور برای کاهش مصرف روز به روز در حال کاهش است باید از روش های مدرن بهره مند باشیم.

وی گفت : 3/5 تا 5 درصد از آب موجود را در شهرها و روستا مصرف می کنیم این در حالی است که 95 درصد از آب برای کشاورزی ، صنعت و مواردی از این دست می باشد.

استاد دانشگاه خواجه نصیر بااشاره به اینکه مطالعات اکولوژیک نقش بسیار مهم در فعالیت های آمایش آب دارد ، توضیح داد :پایه فعالیت های شهرسازی مبتنی بر آب است و از سوی دیگر خاک و اقلیم باید هماهنگ با هم صورت بگیرد و اطلاعات کافی برای شهرسازان وجود داشته باشد. بنابراین باید ماده ای در قانون تصویب شود که برنامه آمایش ملی با اتکا به مطالعات دقیق اکولوژیکی پایه همه برنامه ما باشد.

بهزاد فر در ادامه مطلب فوق گفت : زمانی که سیاست ها را بررسی می کنیم برنامه های ما باید براساس مطالعات باشد که در کشور ما کمترین میزان پژوهش بودجه تخصیص یافته در مقایسه با کشورهای دیگر داریم .در این میان منابع مالی در اختیار حوزه اقلیم و خاک قرارگرفته از بقیه حوزه ها هم کمتر است بنابراین قانون تصویب شده بدون علم و حاصل افراط و تفریط خواهد بود.

وی عنوان کرد : سیستم اکولوژیک ما ضربه پذیر و شکننده است بنابراین معماری ، کشاورزی و صنعت همه در معرض خطر هستند و تهدیداتی که برای کشاورزی وجود دارد منجر به تهدید امنیت غذایی و در نهایت به تهدید ملی مبدل خواهد شد.

دکتر اسماعیلی فر اظهار داشت : گزارش سازمان خواربار جهانی حاکی از این است که تا سال 2050 جمعیت جهان 9 میلیارد نفر خواهد بود بنابراین تولیدات محصولات کشاورزی باید دو برابر شود.این در حالی است که خاک و آب ما در حال نابودی است.از این رو لزوم مدیریت منابع آبی در جهت افزایش بهره وری بسیار مورد تاکید است.

وی استفاده از شیوه های نوین آبیاری را از مهمترین استراتژی های حال حاضر برای افزایش بهره وری آب دانست.
این متخصص امنیت غذایی و بیماری شناسی گیاهی با تاکید براینکه امنیت ملی در گرو امنیت غذایی جامعه است ، اظهار داشت : تا زمانی که کشورمان از نظر غذایی وابسته است نمی توان ادای امنیت سیاسی کنیم.

اسماعیلی فر گفت : کیفیت تولید مواد غذایی در ایران بسیار پایین است زیرا تصمیمات کلان در حوزه غذا درست نیست و افراد متخصص در حوزه سیاست گذاری کم هستند.

دکتر مدنی در ادامه این گفتو گو عنوان کرد : در سه چهار دهه اخیر استراتژی مناسبی در سیستم های آبیاری نداشته ایم و بسیاری از سیستم های تست شده در کشاورزی ما بازدهی لازم را نداشته است به طوری که در حال حاضر یک سردر گمی در کشور برای نوع سیستم آبیاری وجود دارد.

وی اظهار داشت : از آنجایی که بیشتر قسمت های کشور جز مناطق خشک محسوب می شود استفاده از سیستم های نوین باید معطوف به مناطق نیمه خشک باشد.به عبارت دیگر در برخی از مناطق کشور همان روش های سنتی برای هزینه های کشاورز پاسخگوست پس کشاورز تمایلی به صرف هزینه های اضافه ندارد و این موضوع باید آسیب شناسی شود.
منبع:سلامت نیوز